Тит Лукреций Кар
Тит Лукреций Кар | |
---|---|
![]() | |
Вижте също | |
![]() | |
![]() | |
![]() |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/bd/Lucretius_Rome.jpg/220px-Lucretius_Rome.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/ea/T._Lucretii_Cari_De_rerum_natura.tif/lossy-page1-220px-T._Lucretii_Cari_De_rerum_natura.tif.jpg)
Тит Лукреций Кар (Titus Lucretius Carus, ок. 99 — ок. 55 пр.н.е.) е древноримски поет и философ.
- Всеки сам усеща силата си и как да я използва.
- Sentit enim vim quisque suam quam possit abuti.
- Всичко – и небе, и земя, и море – събрано вкупом е нищо в сравнение с Всемира, сборът на всички сборове.
- Omnia cum caelo terraque, marique nil sunt ad summam summari totius omnem.
- Днес ще стане вчера и да го върнем вече не можем.
- Jam fuerit, nec post unquam revocare licebit.
- Нищо не възниква от нищото.
- Nil de nihilo fit.
- Нищо не се превръща в нищо.
- Nil fit ad nihilum.
- От нищо — нищо.
- Ex nihilo nihil.
- Там, където е мястото за главата, той поставя краката.
- Qui capite ipse suo instituit vestigia retro.
- Този живот един на друг си го предават людете, тъй както бегачите – горяща факла.
- Inter se mortales mutua vivunt et quasi cursores vitai lampada tradunt.
- Човек си отива, делото остава.
- Eripitur persona, manet res.